Όταν η δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία διαβρώνει την ΕΛ.ΑΣ.

Όσα χρόνια και αν περάσουν, πολύ δύσκολα φαίνεται ότι θα αλλάξει αυτή η άρρωστη νοοτροπία, που ακούγεται, πλέον, σαν βρισιά, για τους ανθρώπους που υπηρετούν στο δημόσιο τομέα. Χαρακτηρίζεται, δε, με το αίσθημα της παραίτησης από την εξυπηρέτηση του πολίτη, αλλά και με αδιαφορία απέναντι στο γενικό καλό του κοινωνικού συνόλου.

Αυτή η κακή νοοτροπία του Νεοέλληνα δημοσίου υπάλληλου των προηγούμενων δεκαετιών έχει περάσει και στα Σώματα Ασφαλείας, και ιδίως στην Ελληνική Αστυνομία. Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε καθημερινά σε δεκάδες περιπτώσεις στις οποίες οι πολίτες ζητούν την προστασία του Νόμου, και αντί να εξυπηρετηθούν, βρίσκουν τον μπελά τους απέναντι στο τέρας της γραφειοκρατίας και το λαβύρινθο ερμηνείας και εφαρμογής των νόμων. Μία τέτοια περίπτωση είναι η 28χρονη Κυριακή στους Αγίους Αναργύρους, που ζήτησε τη βοήθεια της Αστυνομίας για να γλιτώσει από έναν επικίνδυνο και άρρωστο άνθρωπο, και έπεσε πάνω σε τρεις γυναίκες αστυνομικούς που της συμπεριφέρθηκαν σα να ζητούσε ένα πιστοποιητικό γέννησης ή την έκδοση μίας ταυτότητας.

Καμία τους δεν έδειξε ενσυναίσθηση για το δράμα που περνούσε αυτή η κοπέλα, της ζητούσαν να κάνει μήνυση χωρίς να γνωρίζουν πως το πρωτόκολλο έχει αλλάξει, και καμία τους δεν κατάλαβε το μεγάλο κίνδυνο που διέτρεχε από το δολοφόνο της, ώσπου την είδαν πεσμένη κάτω αιμόφυρτη και δεν πίστευαν στα ματιά τους. Τότε μόνο κατάλαβαν τη σοβαρότητα του περιστατικού και της καταγγελίας της κοπέλας, αλλά ήταν αργά. Όσο για τον τηλεφωνητή της Άμεσης Δράσης, ίσως ύστερα από αυτό το περιστατικό θα ήταν καλυτέρα να σκεφτεί τι δουλειά θέλει να κάνει στον υπόλοιπο εργασιακό του βίο. Γιατί όσα χρόνια μείνει στην ΕΛ.ΑΣ., αυτή η συμπεριφορά του και ο τρόπος που μιλούσε σε μία κοπέλα που απειλούνταν η ζωή της, θα τον ακολουθούν σαν το χειρότερο εφιάλτη του.

Η αντιπαράθεση μεταξύ των πολιτικών κομμάτων, με αφορμή ένα τέτοιο περιστατικό, μπορεί να φτάσει στα άκρα και να υπάρχουν αλληλοκατηγορίες για υπουργούς και βουλευτές, όμως τίποτα δεν μπορεί να δικαιολογήσει την ανικανότητα, τη βλακεία και το θράσος ενός ανθρώπου που νομίζει πως επειδή έγινε δημόσιος υπάλληλος και τυχαίνει να υπηρετεί στα Σώματα Ασφαλείας, μπορεί να συμπεριφέρεται δείχνοντας ότι αδιαφορεί για τη ζωή ενός συνανθρώπου του.

Η φράση του αστυνομικού «το περιπολικό δεν είναι ταξί» θα μείνει στην Ιστορία ως η έκφραση ενός αδιάφορου ανθρώπου απέναντι σε μία γυναίκα που δολοφονήθηκε έξω από ένα αστυνομικό τμήμα. Τώρα που τέλειωσαν όλα, ίσως να βρεθεί κάποιος ανώτερός του να του εξηγήσει, πρώτον, ότι τις εκφράσεις που λένε οι αστυνομικοί μεταξύ τους για να κάνουν τον έξυπνο ο ένας στον άλλον, δεν τις λένε σε πολίτες που ζητούν βοήθεια.
Δεύτερον, ότι τα περιπολικά αν χρειαστεί, γίνονται και ταξί, και ασθενοφόρα, όταν κινδυνεύουν ανθρώπινες ζωές.

Τα περιπολικά δεν τα έφεραν οι αστυνομικοί από το σπίτι τους, ούτε είναι ιδιοκτησίες τους. Τα έχει πληρώσει ο Έλληνας φορολογούμενος και με δικά του χρήματα συντηρούνται και επισκευάζονται. Παλιά, στη δεκαετία του ‘60 και του ‘70, υπήρχε η νοοτροπία του χωροφύλακα και του αγράμματου ενωμοτάρχη, ο οποίος φορούσε μία στολή, έδινε διαταγές και νόμιζε ότι είχε εξουσία. Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει. Υπάρχουν αστυνομικοί που στην καθημερινότητά τους δεν χρειάζεται να φορέσουν στολή για να εξιχνιάσουν πολύ σοβαρές υποθέσεις και να πολεμήσουν το οργανωμένο έγκλημα, 24 ώρες το 24ωρο, νύχτα και μέρα.

Υπάρχουν στελέχη της Αστυνομίας που βάζουν πάνω ακόμη και από την οικογένειά τους την υπηρεσία και το καθήκον τους, που είναι η βοήθειά του σε όσους έχουν ανάγκη. Άνθρωποι που τα βάζουν με φονιάδες, με τρομοκράτες και δεν υπολογίζουν αν θα σκοτωθούν ή όχι. Από αυτούς πρέπει να παραδειγματισθούν όλοι αυτοί που βρίσκονται στα αστυνομικά τμήματα, στα τηλεφωνικά κέντρα, αλλά και στις διοικητικές υπηρεσίες, και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι πότε θα συμπληρωθεί το οκτάωρο για να πάνε στο σπίτι τους ή για να πάνε στη δεύτερη δουλειά που κάνουν παράνομα, ώστε να συμπληρώσουν το εισόδημά τους.

Έφτασε όμως ο καιρός, με αφορμή και την υπόθεση των Αγ. Αναργύρων, το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και η ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ. να ερευνήσουν και να συγκεντρώσουν στοιχεία για το πόσοι αστυνομικοί βρίσκονται απέναντι από τη Δικαιοσύνη κατηγορούμενοι ή καταδικασμένοι για σοβαρά αδικήματα και ακόμη υπηρετούν σε σημαντικά πόστα. Αυτό το ξεκαθάρισμα πρέπει να γίνει άμεσα, γιατί δεν μπορεί ένας αστυνομικός που είναι υπό απόταξη και του έχουν επιβληθεί περιοριστικά μέτρα, το πρωί να πηγαίνει να δίνει το παρών σε ένα αστυνομικό τμήμα, και στη συνέχεια να πηγαίνει φρουρά σε ένα υψηλό πρόσωπο ή σε μία ευαίσθητη υπηρεσία.

Η αναδιάρθρωση της Ελληνικής Αστυνομίας απαιτεί χρόνο, γιατί οι παθογένειές της είναι πολλές. Όταν όμως συμβαίνουν περιστατικά σαν αυτό των Αγ. Αναργύρων, όλοι καταλαβαίνουν πως δεν υπάρχει περιθώριο χρόνου. Οι αλλαγές έπρεπε να είχαν γίνει χθες.