Σε κρίσιμο σταυροδρόμι ο Πούτιν

Αναδημοσίευση από τη «Βραδυνή της Κυριακής»

Τρεις εβδομάδες μετρά ο ρωσικός πόλεμος στα ουκρανικά εδάφη και όλα δείχνουν ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν δυσκολεύεται να κάνει ένα βήμα μπρος και δεν θέλει να κάνει ούτε ένα βήμα πίσω.

Η στρατιωτική επιχείρησή του για να καθαιρεθεί ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι, να μπει τέλος στην επιθυμία της Ουκρανίας να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και να καταλάβει ολόκληρη την ουκρανική ακτογραμμή στη Μαύρη Θάλασσα, αποδεικνύεται τόσο πρόχειρα οργανωμένη, που όχι μόνο έχει προβληματίσει τους ειδικούς από τις άλλες χώρες, αλλά λέγεται ότι οδήγησε στη σύλληψη του υποδιοικητή της Ρωσικής Εθνικής Φρουράς, Ρομάν Γκαβρίλοφ, για υπερεκτίμηση της «ουκρανικής στήριξης» στη ρωσική εισβολή, και κρύβεται πίσω από το πρόσφατο πρωτοφανές ξέσπασμά του(αντίθετο προς όλα όσα μέχρι σήμερα η Δύση ήξερε για την αινιγματική προσωπικότητα του Ρώσου ηγέτη) για τους «προδότες και μπάσταρδους» εντός της Ρωσίας που λειτουργούν «ως πέμπτη φάλαγγα» της Δύσης και οι οποίο θα καθαιρεθούν άμεσα.

Η συνέχιση της πολιορκίας της Μαριούπολης, το εξακολουθητικό σφυροκόπημα του Κιέβου, η επίθεση στη Λβιβ και η οχύρωση της Οδησσού για το επερχόμενο χτύπημα, σαφώς και αποδεικνύει ότι η ουκρανική άμυνα είναι εξαιρετικά αποφασισμένη, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα μπορέσει να διώξει από τα εδάφη της τους 150.000 Ρώσους στρατιώτες. Με τους νεκρούς αυτού του πολέμου να φαίνεται ότι θα ξεπεράσουν τα 10.000 άτομα (οι Αμερικανοί κάνουν λόγο ήδη για 7.000 νεκρούς Ρώσους στρατιώτες) και τους πρόσφυγες να έχουν φτάσει τα 2 εκατ. άτομα, η ανάγκη για διπλωματική λύση είναι πιο επείγουσα από ποτέ. Δυστυχώς, μέχρι στιγμής, παρότι υπάρχουν ψήγματα αισιοδοξίας καμιά σοβαρή απόφαση δεν έχει ληφθεί, με το Κίεβο να επιμένει ότι τα διεθνή σύνορα της Ουκρανίας, που υπήρχαν όταν κατέρρευσε η Σοβιετική Ένωση το 1991, θα πρέπει να συνεχίσουν να αναγνωρίζονται.

Η Ρωσία από την πλευρά της, σύμφωνα με τις τελευταίες αξιώσεις του προέδρου της, όπως τις μετέφερε η τουρκική ηγεσία, μετά από πρόσφατη τηλεφωνική του επικοινωνία με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, θέλει μία Ουκρανία ουδέτερη, που δεν θα επιδιώξει να μπει στο ΝΑΤΟ, και αξιώνει μία σοβαρή συζήτηση για το καθεστώς της Κριμαίας, του Ντονέτσκ και του Λουχάνσκ. Και ενώ πολλοί αναλυτές πιστεύουν ότι ο Πούτιν παίζει το παιχνίδι των καθυστερήσεων για να οργανωθεί και να επιτεθεί ξανά με νέα σφοδρότητα, κάποιοι άλλοι διατείνονται ότι είναι έτοιμος να ρίξει «νερό στο κρασί του» αφού φαίνεται να έχει αποδεχτεί ότι δεν μπορεί να εκθρονίσει την ουκρανική ηγεσία και να την αντικαταστήσει με μία κυβέρνηση-μαριονέτα όπως στη Λευκορωσία.

«Φαίνεται ότι ο Πούτιν θα πρέπει να αποδεχθεί έναν πολύ πιο περιορισμένο κατάλογο», εξηγεί η Τατιάνα Στανόβαγια, της εταιρίας αναλύσεων R Politik και του Carnegie Moscow Center. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η Ρωσία εξετάζει το ενδεχόμενο μίας «ουδέτερης, αποστρατικοποιημένης» Ουκρανίας με δικό της στρατό και ναυτικό, κατά το πρότυπο της Αυστρίας ή της Σουηδίας, οι οποίες είναι και οι δύο μέλη της Ε.Ε. Οι περισσότεροι, πάντως, θεωρούν ότι ο πόλεμος δεν πρόκειται να σταματήσει αν δεν καταλάβει ολόκληρη την ακτογραμμή στη Μαύρη Θάλασσα, που θα είναι και η καταστροφή της Ουκρανίας, η οποία διακινεί το 70% των εξαγωγών της και το 90% των σιτηρών της μέσω θαλάσσης.

Η συνεχιζόμενη εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, προβληματίζει έντονα τη Δύση, που πασχίζει να διατηρήσει μία ισορροπία ανάμεσα στην «ακριβή» τιμωρία της προς τη Ρωσία και την αποφυγή της μεγαλύτερης, ενεργής εμπλοκής της, που θα οδηγούσε σε έναν πιο επικίνδυνο πόλεμο. Με φόντο τις πληροφορίες που θέλουν τη Ρωσία να έχει εξαντλήσει όλους τους τακτικούς βαλλιστικούς πυραύλους της και να ζητά στρατιωτικές ενισχύσεις από τον Σύρο πρόεδρο Μπασάρ αλ Άσαντ με 600 ευρώ το κεφάλι ή να προσπαθεί να λάβει ενισχύσεις από τη Ρωσική Ανατολή μέσω Σουέζ και Βοσπόρου, πολλοί αναρωτιούνται αν, τελικά, ο Πούτιν θα πέσει θύμα των φιλοδοξιών του για μία νέα Ρωσία, ακριβώς όπως ο τελευταίος Ρώσος τσάρος Νικόλας ΙΙ, ο οποίος αφού ηττήθηκε στον πόλεμο εναντίον της Ιαπωνίας, το 1905, έπεσε στη συνέχεια θύμα της επανάστασης των Μπολσεβίκων και έχασε τελικά όχι μόνο το στέμμα του, αλλά και τη ζωή του.

«Η επίθεση του Πούτιν στην Ουκρανία θα έχει σαν αποτέλεσμα το τέλος του ίδιου και των φίλων του», αναφέρει στην «Daily Beast» ο Αμερικανός καθηγητής Διεθνών Σχέσεων Ντέιβιντ Ρότκοπφ τονίζοντας ότι η Ιστορία μάς έχει διδάξει ότι ηγέτες με το δικό του υπερβολικό εγωισμό, τους λάθους υπολογισμούς, τις αδυναμίες στρατηγικής και τα ελαττώματα στον χαρακτήρα, “ξεστήνονται” τελικά μόνοι τους». Για τον πρώην ειδικό πράκτορα του FBI, Κλιντ Γουότς, άλλωστε, οι μεγάλες ρωσικές απώλειες στα ουκρανικά εδάφη είναι σίγουρη συνταγή για μία ακόμα ρωσική επανάσταση.