Οι αντιδράσεις της αντιπολίτευσης για τα μέτρα της κυβέρνησης κατά του bullying

Ο ΣΥΡΙΖΑ αντιδρά στα μέτρα της κυβέρνησης για την αντιμετώπιση του σχολικού εκφοβισμού, κάνοντας λόγο για «μέτρα με τιμωρητική διάθεση».

«Η κυβέρνηση πρωτοτύπησε και πάλι. Χωρίς καν να αναμένει τις προτάσεις της Εθνικής Επιτροπής την οποία η ίδια συγκρότησε για τα θέματα σχολικής βίας και η οποία αποτελείται από καθηγητές πανεπιστημίων, ανακοίνωσε τις προτάσεις της», τονίζει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Σε ανακοίνωση που εξέδωσε ο τομέας Παιδείας της Κουμουνδρούρου, αναφέρεται με αφορμή τα μέτρα που εξήγγειλε η κυβέρνηση κατά του σχολικού εκφοβισμού: «Με αποβολές, ποινολόγιο, πλατφόρμες κι επικοινωνιακά μέτρα απαντά ο Κ. Μητσοτάκης στο κοινωνικό κι ευαίσθητο ζήτημα του σχολικού εκφοβισμού, που εντείνεται συνεχώς. Δυστυχώς η “Αριστεία” και η αδιαφορία τους θολώνει την πραγματική εικόνα, πετώντας τη μπάλα στην εξέδρα. Προκρίνει την αυστηροποίηση των ποινών ως λύση με μία τιμωρητική διάθεση, αγνοώντας τις πραγματικές αιτίες του προβλήματος», σημειώνει, κάνοντας λόγο για «περισσότερες και μεγαλύτερες ποινές για μαθητές και μαθήτριες, ευθύνες στους γονείς και εκπαιδευτικούς, και αλλαγή, ουσιαστικά των σχολικών κανονισμών».

Η κυβέρνηση καθιστά τους εκπαιδευτικούς σε ρόλο αστυφύλακα

«Συνεχίζει την απαξίωση του παιδαγωγικού και διδακτικού ρόλου του σχολείου, καθιστά τους εκπαιδευτικούς σε ρόλο αστυφύλακα και τους γονείς απολογούμενους κι αβοήθητους. Κλείνει τα μάτια στις κοινωνικές, εργασιακές και οικονομικές πιέσεις που δημιουργούν ασφυκτικές συνθήκες στις οικογένειες, ενώ αδιαφορεί για την ενίσχυση ενός σύγχρονου σχολείου, ασφαλούς, ελεύθερου και δημιουργικού, στελεχωμένο με επαγγελματίες όλων των απαραίτητων κλάδων. Απέναντι σε όποια μορφή έκφρασης βίας, αλλά και στις αιτίες που την δημιουργούν, απαντάμε με γνώση, αξιοποίηση σύγχρονων επιστημονικών μεθόδων κι εργαλείων για τη στήριξη μαθητών, μαθητριών, εκπαιδευτικών και των οικογενειών», συνεχίζει, τονίζοντας πως «η προώθηση και η εφαρμογή μίας αυταρχικής αγωγής δημιουργεί ανθρώπους αυταρχικούς, με τάσεις επιθετικότητας, επιβολής και υποβολής, ανθρώπους που διαθέτουν εξουσιαστική συμπεριφορά, γιατί αυτό διδάχτηκαν να εφαρμόζουν και να χρησιμοποιούν στις σχέσεις τους με την κοινωνία αλλά και με τους συνανθρώπους τους».

Οι προτάσεις ΣΥΡΙΖΑ για τον σχολικό εκφοβισμό

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ παρουσιάζει τις δικές του προτάσεις οι οποίες είναι:

Άμεσος προγραμματισμός για την πρώτη εβδομάδα μετά τις διακοπές του Πάσχα, όπου σε όλα τα σχολεία θα συζητηθεί οργανωμένα το πρόβλημα της βίας. Η αναγνώριση και συζήτηση του προβλήματος με οργανωμένο τρόπο στα σχολεία είναι μία από τις βασικές προϋποθέσεις για την επίλυσή του. Υπάρχει μεγάλη εμπειρία από την οργάνωση των θεματικών εβδομάδων που είχε νομοθετήσει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Άμεση επιμόρφωση των εκπαιδευτικών με ουσιαστικές επιμορφώσεις και όχι κάποιες γραφειοκρατικού τύπου ενημερώσεις. Οι εκπαιδευτικοί είναι αυτοί που αντιμετωπίζουν καθημερινά εκατοντάδες τέτοια ζητήματα και πρέπει να τους εμπιστευτούμε, αλλά και να τους βοηθήσουμε ώστε να συνεχίσουν να επιτελούν το κοινωνικό τους λειτούργημα.
Αναγνώριση του κομβικού ρόλου των Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων του κάθε σχολείου. Οι Διευθύνσεις Εκπαίδευσης και το Υπουργείο πρέπει να πάρουν όλες εκείνες τις πρωτοβουλίες για την ενεργοποίηση των Συλλόγων και την παροχή πολύπλευρης βοήθειας σε αυτούς.

«Το πρόβλημα της βίας δεν θα λυθεί με αυταρχισμό, αλλά με διάλογο με τη σχολική κοινότητα και αξιοποίηση όλης της σύγχρονης παιδαγωγικής σκέψης», καταλήγει η ανακοίνωση.

Σ. Παραστατίδης: «Η κυβέρνηση τρέχει πίσω από τα κοινωνικά προβλήματα, όταν πια έχουν καταστεί ανεξέλεγκτα»

«Η αντιμετώπιση της ενδοσχολικής βίας είναι μία εξαιρετικά σύνθετη υπόθεση, καθώς οι άμεσα και έμμεσα συμμετέχοντες έχουν τη δική τους υποκειμενική γωνία καταγραφής, επεξεργασίας και αντιμετώπισης του φαινομένου.

Κάποιοι γονείς θυτών δυσκολεύονται να δουν αντικειμενικά την ευθύνη των παιδιών τους, μερικοί μάλιστα παίρνουν το μέρος των παιδιών τους. Κάποιοι εκπαιδευτικοί επιθυμούν τη μέγιστη αυστηροποίηση των ποινών για μία πιο ελεγχόμενη τάξη. Κάποια σχολεία δεν είναι αμερόληπτα, συνήθως υποβαθμίζουν το πρόβλημα ώστε να μην μειωθεί το κύρος του σχολείου. Κάποια θύματα αρνούνται τα γεγονότα, διότι φοβούνται αντίποινα και συνήθως µοιράζονται τα βιώματά τους µε τους στενότερους φίλους τους -µόνο λίγοι από αυτούς τα µοιράζονται µε τους γονείς. Κάποιοι παρευρισκόμενοι παρακολουθούν χωρίς να παρεμβαίνουν γιατί φοβούνται αντίποινα. Ακόμη και ως αυτόπτες μάρτυρες, δείχνουν απρόθυμοι να αποκαλύψουν τα πραγματικά γεγονότα.

Δυστυχώς και οι νέες ανακοινώσεις της κυβέρνησης για την αντιμετώπιση του πολυσύνθετου αυτού φαινομένου, μας καθιστούν στο ίδιο έργο θεατές. Η κυβέρνηση τρέχει πίσω από τα κοινωνικά προβλήματα, όταν πια έχουν καταστεί ανεξέλεγκτα λόγω της έλλειψης οποιουδήποτε σχεδιασμού πρόληψης και αντιμετώπισης των αιτιών που τα προκαλούν. Και τότε προσφεύγει εσπευσμένα στην επικοινωνιακή διαχείριση με φιέστες και ανακαλεί από το παρελθόν συντηρητικές ιδεοληπτικές επιλογές τιμωρητικού χαρακτήρα και αυστηροποίησης ποινολογίου. Μέτρα που σήμερα μπορεί να φαίνονται αναγκαία αλλά ούτε αναπόφευκτα είναι ούτε μακροπρόθεσμη και βιώσιμη λύση συνιστούν. Για αυτό και η δυστοπική πραγματικότητα φαινομένων βίας και παραβατικότητας, που δεν περιορίζεται στο χώρο της εκπαίδευσης αλλά εγγράφεται στο κοινωνικό σώμα, δεν φαίνεται να αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά από τα μέχρι τώρα κυβερνητικά μέτρα.

Ένα χρόνο μετά από την ψήφιση του νόμου για τη σχολική βία με τον ψευδεπίγραφο τίτλο «Ζούμε Αρμονικά Μαζί Σπάμε τη Σιωπή» η κατάσταση αντί να βελτιωθεί επιδεινώθηκε. Η οριστική λύση πρέπει να αναζητηθεί σε ένα σχολείο ανοιχτό στην κοινωνία, με ουμανιστικό αξιακό φορτίο, ένα σχολείο που δεν παρέχει απλά γνώση αλλά μορφώνει, διαπαιδαγωγεί, κοινωνικοποιεί. Μέσα από ένα τέτοιο σχεδιασμό, το σχολείο μπορεί και πρέπει να γίνει ο πυρήνας ανάπτυξης δράσεων και πρωτοβουλιών, σεβασμού στις ανθρώπινες αξίες και στη διαφορετικότητα, κέντρο καλλιέργειας της κουλτούρας της αποδοχής και της συνεργασίας»