«Ο θρίαμβος της Ιουδίθ» σε παγκόσμια μετάδοση από την Εθνική Λυρική Σκηνή
Ένα «ιερό στρατιωτικό ορατόριο», που γράφτηκε με στόχο να ενισχύσει το γόητρο της Δημοκρατίας της Βενετίας
Η πρώτη παρουσίαση του αριστουργήματος του Αντόνιο Βιβάλντι, «Ο θρίαμβος της Ιουδίθ» από την Εθνική Λυρική Σκηνή θα ταξιδέψει μέσω του κορυφαίου καναλιού της όπερας σε όλο τον κόσμο. Το MEZZO TV μεταδίδεται σε 80 χώρες και έχει πάνω από 60.000.000 συνδρομητές.
Η παραγωγή –την οποία διευθύνει ο Μάρκελλος Χρυσικόπουλος και σκηνοθετεί ο Θάνος Παπακωνσταντίνου– υλοποιείται με τη στήριξη της δωρεάς του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) για τη δημιουργία του επετειακού προγράμματος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση του 1821.
Το αριστούργημα της μπαρόκ μουσικής
«Ο θρίαμβος της Ιουδίθ» του Αντόνιο Βιβάλντι παρουσιάζεται για πρώτη φορά από την Εθνική Λυρική Σκηνή, στο πλαίσιο των εορτασμών για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση. Το έργο αναφέρεται στη νίκη των Βενετών στην Κέρκυρα που έδρασε καταλυτικά για την ανακοπή της επέλασης των Οθωμανών στη χριστιανική Δύση.
Ο «Θρίαμβος της Ιουδίθ» είναι το μόνο από τα τέσσερα συνολικά ορατόρια που συνέθεσε ο Βιβάλντι το οποίο διασώθηκε. Η έντονη πολεμική ατμόσφαιρα εκφράζεται μέσα από τα δυναμικά χορωδιακά μέρη, η πίστη και η εντιμότητα της Ιουδίθ από λυρική και τρυφερή γραφή. Αξιοσημείωτη είναι η χρήση πολλών διαφορετικών και σχετικά σπάνιων οργάνων, όπως η βιόλα ντ’ αμόρε, τα chalumeau (πρώιμα κλαρινέτα) και οι θεόρβες, με τα οποία ο Βιβάλντι τονίζει τις πιο σημαντικές στιγμές του έργου.
Ο σκηνοθέτης Θάνος Παπακωνσταντίνου σημειώνει: «Στην παράστασή μας γινόμαστε μάρτυρες μιας τελετής ενηλικίωσης μέσα σε μια κοινότητα γυναικών. Ένας άντρας αιχμαλωτίζεται και γίνεται το ιερό σφάγιο της τελετής. Το υπό μύηση κορίτσι θα υποδυθεί την Ιουδίθ στην ιστορία με τον Ολοφέρνη και, αφού ενωθεί με έναν συμβολικό γάμο με τον θυσιαστικό “αμνό”, θα τον σκοτώσει, ακριβώς όπως η ηρωίδα της Βίβλου, και έτσι θα γίνει ολοκληρωμένο μέλος της κοινότητας. Τα ματωμένα χέρια της στο τέλος της διάβασης σηματοδοτούν και τα “εισόδιά” της στον κόσμο της ενηλικίωσης, την οριστική και αμετάκλητη πτώση από τη χάρη της αθωότητας».
