Κατερίνα Κόρου: Δεν θα μπορούσα να είμαι ολοκληρωμένος άνθρωπος χωρίς μουσική

H Κατερίνα Κόρου γεννήθηκε στην Αθήνα. Κόρη του γνωστού λαϊκού βιολιστή Γιώργου Κόρου, μεγαλώνει έχοντας γύρω της ήχους ελληνικών και παραδοσιακών δρόμων. Όταν ήταν μαθήτρια στο Αρσάκειο και αργότερα φοιτήτρια στη Νομική Σχολή, (κάνοντας το χατίρι των γονιών της για μία ασφαλέστερη καριέρα) μάθαινε παράλληλα πιάνο και έκανε κλασικές σπουδές στο Ωδείο. Έτσι, μπαίνει στο χώρο της Μουσικής ως νεαρή δημιουργός γράφοντας τις δικές της μουσικές συνθέσεις που τις τραγουδούν γνωστοί Έλληνες ερμηνευτές. Κάνει συναυλίες και ενδιαφέρουσες καλλιτεχνικές εμφανίσεις, στην Ελλάδα κυρίως, αλλά και στο εξωτερικό, μαζί με τον πατέρα της, αλλά και μεγάλους Έλληνες τραγουδιστές και συνθέτες. Συμμετέχει σε αξιόλογες δισκογραφικές δουλειές και δημιουργεί προσωπικούς δίσκους και πολλούς άλλους στους οποίους περιέχονται συνθέσεις της. Ήθος, απλότητα και ευγένεια τη χαρακτηρίζουν.

Κυρία Κόρου, επιβεβαιώσατε ότι «το μήλο πέφτει κάτω από τη μηλιά». Μιλήστε μας για την οικογένειά σας…

«Γεννήθηκα και μεγάλωσα μέσα στη Μουσική. Ο παππούς μου ήταν ιεροψάλτης και δάσκαλος Βυζαντινής Μουσικής. Ο πατέρας μου, δεν θα τον κρίνω εγώ, τον έχει κρίνει ο κόσμος, θα πω μόνο ότι άφησε τη δική του ιστορία, κληρονομιά και παρακαταθήκη στις νεότερες γενιές. Στο σπίτι από το πρωί έως και το βράδυ, η Μουσική έπαιζε και παίζει σημαντικό ρόλο. Με αυτούς τους σπουδαίους δασκάλους δεν θα μπορούσα να μην μάθω να αγαπάω και να σέβομαι τη Μουσική. Δε νομίζω πως θα μπορούσα να είμαι ολοκληρωμένο άνθρωπος χωρίς τη Μουσική».

Ο πατέρας σας ήταν βιρτουόζος του βιολιού, εσείς μάθατε πιάνο. Φοβόσασταν μήπως σας συγκρίνουν μαζί του στα πρώτα σας βήματα;

«Όχι, καθόλου. Θαύμαζα και θαυμάζω τον πατέρα μου. Με μεγάλωσε έτσι που να μην νιώθω τέτοιες ανασφάλειες. Κοινή η πορεία μας με διαφορετικά όργανα, που όταν συνυπήρχαν, έδιναν εμπνευσμένες και δημιουργικές στιγμές. Τιμή μου να με συγκρίνουν με τον πατέρα μου».

Μεγαλώσατε μέσα στους ήχους παραδοσιακών τραγουδιών, λαϊκών, αλλά και βυζαντινών ήχων. Γνωρίσατε σπουδαίους της εποχής, όπως Τσιτσάνη, Καλδάρα, Καζαντζίδη & άλλους. Τελικά, στη διαδρομή σας γυρίσατε δίσκο με τραγούδια τους. Είναι ρίσκο η επανεκτέλεση παλαιών, είτε ελαφρών είτε λαϊκών, τραγουδιών;

«Είμαι ένας τυχερός και χορτάτος άνθρωπος. Είχα την τιμή να γνωρίσω τους κορυφαίους μουσικούς αυτού του ευλογημένου τόπου. Ενός τόπου, με ρίζες και παράδοση, που οφείλουμε να διατηρήσουμε και να τον πάμε ένα βήμα παραπέρα. Χαίρομαι για τις επανεκτελέσεις, μιλάω πάντα για αυτές που γίνονται με σεβασμό και αγάπη, γιατί έτσι δεν θα ξεχαστεί η παράδοση. Είναι συγκινητικό που τόσοι νέοι καλλιτέχνες έχουν εμπνευστεί από το παραδοσιακό τραγούδι. Τι πάει να πει ελαφρό και λαϊκό τραγούδι; Η Μουσική είναι μία και ενώνει τους λαούς».

Δεν έχετε όμως μόνον το χάρισμα της κρυστάλλινης φωνής σας -και της καθαρής άρθρωσης που είναι τόσο σημαντικό- αλλά γράφετε και μουσική. Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι αυτό;

«Για εμένα πολύ εύκολο. Ξεκίνησα να γράφω από πολύ νέα. Πρώτα ξεκίνησα να γράφω και μετά άρχισα να τραγουδάω επαγγελματικά. Έχουν πει τραγούδια μου τεράστιοι καλλιτέχνες. Είμαι τόσο περήφανη και συγκινημένη γι’ αυτό. Είναι σπουδαίο συναίσθημα το να αγκαλιάζει το “παιδί” σου άνθρωπος που αγαπάς , θαυμάζεις και εκτιμάς».

Πολλές συναυλίες κάνατε στο εξωτερικό, μόνη και με τον πατέρα σας. Η ανταπόκριση του κοινού εκεί;

«Είχα την τύχη να κάνω συναυλίες στο εξωτερικό τις παλιές χρυσές εποχές. Ο κόσμος αυθόρμητος και ειλικρινής, αγαπούσε πολύ τη Μουσική. Με μεγάλο σεβασμό μάς αντιμετώπιζαν. Είτε με τον πατέρα μου είτε μόνη μου, το συναίσθημα αυτό της αποθέωσης από ανθρώπους που είναι μακριά από την πατρίδα, αλλά ταυτόχρονα λόγω της Μουσικής και τόσο κοντά, είναι ένα συναίσθημα που δε θα ξεχάσω ποτέ. Μου έστελναν λουλούδια, μου έφτιαχναν πίτες και γλυκά, ήθελαν να μείνω σπίτι τους και όχι σε ξενοδοχεία. Γιατί σαν την φιλοξενία του Έλληνα δεν έχει κανένας άλλος στον κόσμο. Την ψυχή μας δεν την έχει κανείς. Τα σκέφτομαι όλα αυτά με μεγάλη συγκίνηση και νοσταλγία».

Ήταν δημιουργική η περίοδος της καραντίνας ;

«Πάντα σε περίοδο απομόνωσης βγάζεις διαμαντάκια. Ένα από αυτά έγραψα για την παράσταση που συμμετέχω τώρα, την “Κάντω Τζαβέλλα – Έρωτας στα χρόνια της Επανάστασης”, του Θανάση Σταυρόπουλου, σε σκηνοθεσία Μενελάου Τζαβέλλα, και ουσιαστικά με αυτό το τραγούδι κλείνει η παράσταση. Επίσης, ετοιμάζω καινούργιο δίσκο, που υπολογίζω πως θα βγει τον Οκτώβριο, και έχω τη χαρά να συμμετέχει σε ένα τραγούδι ο Γιώργος Νταλάρας. Ο Γιώργος είναι ο πρώτος άνθρωπος που συνεργάστηκα επαγγελματικά, είναι το ξεκίνημά μου. Γυρίσαμε μαζί όλον τον κόσμο. Καταλαβαίνετε τον ενθουσιασμό μου».

Στην ιστορική παράσταση «Κάντω Τζαβέλλα» τι τραγουδάτε;

«Τραγουδάω τέσσερα τραγούδια, ένα εκ των οποίων είναι δικό μου. Το έχουμε ντύσει με μουσική υπόκρουση για να περάσει στον κόσμο πιο δυνατά. Είμαι σε αυτήν τη μαγική δουλειά, την “Κάντω Τζαβέλλα” μαζί με τόσο αξιόλογους και ταλαντούχους καλλιτέχνες, την Όλγα Πολίτου, της Αθηνά Τσιλύρα, τη Νέλλη Γκίνη, τον Γιώργο Γιαννόπουλο, τόσα νέα παιδιά. Υπάρχει ένα εξαιρετικό κείμενο που διηγείται την αληθινή ιστορία της οικογένειας των Τζαβελλαίων της Ηλείας, τον έρωτα της Κάντως με τον Αρίστο αλλά και τον έρωτα του Τσελίκ Αγά για την Κάντω. Θα περιοδεύσουμε σε όλη την Ελλάδα και έχω μεγάλη χαρά. Είναι μία μεγάλη παραγωγή με 15 ανθρώπους επί σκηνής, με εξαιρετικά κοστούμια, ένα υπέροχο σκηνικό, μία δυνατή ομάδα εντός και εκτός σκηνής».

Και με τι ασχολείται η Κατερίνα όταν δεν τραγουδάει και δεν συνθέτει;

«Η Κατερίνα δεν είναι τίποτα εάν δεν τραγουδάει και δεν συνθέτει. Η Κατερίνα ζει μέσα από τη Μουσική, έτσι λειτουργεί, έτσι παίρνει ανάσες».

Από την έντυπη έκδοση της «Βραδυνής της Κυριακής»